Από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Πάνος Γεραμάνης, αυτοί εκεί στο Δεύτερο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας μας ταλαιπωρούν εμάς τους φίλους του λαίκού τραγουδιού. 'Ελεγαν στην αρχή ότι θα κρατήσουν την καθημερινή ζώνη 7-8 μμ, έβαλαν τον Τσάμπρα, μετά τον απέλυαν τα καλοκαίρια (ήταν με σύμβαση) μετά δεν τον ξαναπήραν κι έβαζαν επαναλήψεις,το σταμάτησαν κι αυτό,...με δύο λόγια το 7 με 8 χάθηκε για μας.
Λένε κάτι δικαιολογίες ότι παίζονται λαϊκά, από δω κι από κει, σκόρπια, ό,τι ώρα νάναι ή το βράδυ, αλλά ανακατεμένα και σε ψιλοάσχετες ή βαρετές εκπομπές. Δεν ξέρω! μπορεί κάποιες απ' αυτές να είναι καλές, αλλά το θέμα είναι πως οταν κάποιος ακροατής έχει μια βαθειά και έντονη σχέση με τη μουσική δεν μπορεί να ακούει για 3 λεπτά έναν Καζαντζίδη του 50 και μετά για άλλο ένα τρίλεπτο κάτι άλλο άσχετο και ύστερα ένα λατινοαμερικάνικο. Δεν είναι αυτή κανονική ακρόαση του τραγουδιού. Αυτά είναι φιλολογικά πράγματα, του στύλ όλα τα είδη είναι καλά, ότι δεν υπάρχει καλό και κακό είδος , αλλά καλό ή κακό κομμάτι και άλλα τέτοια που μπορεί να είναι και αλήθεια, αλλά όταν κάποιος αγαπάει ένα είδος, ας μην του χαλάμε την διάθεση. Αν θέλει να ακούσει ροκ ή πόπ υπάρχουν άλλες ώρες. Αν θέλει να ακούσει ελαφρά επίσης υπάρχουν άλλες εκπομπές. Ποιός είναι ο λόγος που μας τα ανακατεύουν; Να μας τα μάθουν; Να μας μυήσουν; Μπα! Δεν ισχύουν αυτά, παρά μόνο για όσους ακούνε μουσική επιφανειακά και θέλουν να ξέρουν λίγο απ' όλα.
Τέλος πάντων τα τελευταία χρόνια για το ραδιόφωνο ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού τραγουδιού είναι σαν να μην υπάρχει.
Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω στο δεοντολογικό επίπεδο, παρά μόνο θα πω οτι στο αγαπημένο μέσο που είναι για πολλούς το ραδιόφωνο δεν μπορούμε να ακούσουμε λαϊκά.
Γι' αυτό προτείνω να ψάξουμε τις μπάντες (FM και προπαντός AM) όπου για πολλές ώρες το 24ωρο παίζονται ωραία λαϊκά (λόγου χάρη στο "Μιχάλης ο FBI") και θα αποζημιωθούμε. Να είναι καλά αυτοί οι συλλέκτες και ρέκτες ραδιοερασιτέχνες που μας κάνουν παρέα.
Λένε κάτι δικαιολογίες ότι παίζονται λαϊκά, από δω κι από κει, σκόρπια, ό,τι ώρα νάναι ή το βράδυ, αλλά ανακατεμένα και σε ψιλοάσχετες ή βαρετές εκπομπές. Δεν ξέρω! μπορεί κάποιες απ' αυτές να είναι καλές, αλλά το θέμα είναι πως οταν κάποιος ακροατής έχει μια βαθειά και έντονη σχέση με τη μουσική δεν μπορεί να ακούει για 3 λεπτά έναν Καζαντζίδη του 50 και μετά για άλλο ένα τρίλεπτο κάτι άλλο άσχετο και ύστερα ένα λατινοαμερικάνικο. Δεν είναι αυτή κανονική ακρόαση του τραγουδιού. Αυτά είναι φιλολογικά πράγματα, του στύλ όλα τα είδη είναι καλά, ότι δεν υπάρχει καλό και κακό είδος , αλλά καλό ή κακό κομμάτι και άλλα τέτοια που μπορεί να είναι και αλήθεια, αλλά όταν κάποιος αγαπάει ένα είδος, ας μην του χαλάμε την διάθεση. Αν θέλει να ακούσει ροκ ή πόπ υπάρχουν άλλες ώρες. Αν θέλει να ακούσει ελαφρά επίσης υπάρχουν άλλες εκπομπές. Ποιός είναι ο λόγος που μας τα ανακατεύουν; Να μας τα μάθουν; Να μας μυήσουν; Μπα! Δεν ισχύουν αυτά, παρά μόνο για όσους ακούνε μουσική επιφανειακά και θέλουν να ξέρουν λίγο απ' όλα.
Τέλος πάντων τα τελευταία χρόνια για το ραδιόφωνο ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού τραγουδιού είναι σαν να μην υπάρχει.
Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω στο δεοντολογικό επίπεδο, παρά μόνο θα πω οτι στο αγαπημένο μέσο που είναι για πολλούς το ραδιόφωνο δεν μπορούμε να ακούσουμε λαϊκά.
Γι' αυτό προτείνω να ψάξουμε τις μπάντες (FM και προπαντός AM) όπου για πολλές ώρες το 24ωρο παίζονται ωραία λαϊκά (λόγου χάρη στο "Μιχάλης ο FBI") και θα αποζημιωθούμε. Να είναι καλά αυτοί οι συλλέκτες και ρέκτες ραδιοερασιτέχνες που μας κάνουν παρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου