Διάβασα χθες Κυριακή στην Καθημερινή ένα δημοσίευμα για την παράσταση που θα δώσει η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης και την πολύ προσεκτικά διατυπωμένη διαμαρτυρία της επειδή δεν την συνέδραμε γενικώς το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού και ειδικώς γιατί δεν βρήκε χορηγό να ηχογραφήσει την εκεί συναυλία της. Επίσης είδα να παρουσιάζεται το γεγονός της συναυλίας ως κάτι το πολύ σημαντικό και κοντολογής πρωτοφανές.
Εκτιμώ την πορεία, τη συνέπεια και την σοβαρότητα της Αρβανιτάκη, αλλά για λόγους ιστορικής ακρίβειας θα ήθελα να σημειώσω εδώ - για να υπάρχει μέσα στο χάος του διαδυκτίου - ότι και αρκετοί ακόμη έλληνες καλλιτέχνες έχουν εμφανισθεί παλιότερα στο Κάρνεγκι Χόλ , όπως για παράδειγμα ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1963 και ο σολίστας του μπουζουκιού Χάρης Λεμονόπουλος το 1967.
Δυστυχώς αυτές οι πληροφορίες δεν υπάρχουν στους σημερινούς. Και θα προσέθετα πως άμα δεν έχεις - γενικά - τις πληροφορίες πιάνεσαι κορόιδο.
Εκτιμώ την πορεία, τη συνέπεια και την σοβαρότητα της Αρβανιτάκη, αλλά για λόγους ιστορικής ακρίβειας θα ήθελα να σημειώσω εδώ - για να υπάρχει μέσα στο χάος του διαδυκτίου - ότι και αρκετοί ακόμη έλληνες καλλιτέχνες έχουν εμφανισθεί παλιότερα στο Κάρνεγκι Χόλ , όπως για παράδειγμα ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1963 και ο σολίστας του μπουζουκιού Χάρης Λεμονόπουλος το 1967.
Δυστυχώς αυτές οι πληροφορίες δεν υπάρχουν στους σημερινούς. Και θα προσέθετα πως άμα δεν έχεις - γενικά - τις πληροφορίες πιάνεσαι κορόιδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου