"Η κρισις"

Αγαπητός φίλος μου έφερε χθές το βράδυ ένα παλιό τραγουδάκι με τίτλο "Η κρίσις", του Κώστα Ρούκουνα, που το τραγουδάει ο ίδιος. Σύμφωνα με τα στοιχεία του φίλου μου, είναι ηχογραφημένο το 1933. Παραθέτω μόνο τους στίχους γιατί, πέραν τών άλλων, ο φίλος μου μού είπε οτι δεν μπορούμε να "ανεβάσουμε" το ηχογράφημα για νομικούς λόγους. Άλλωστε, για το περιεχόμενο τών στίχων έχει, αυτή την εποχή, σημασία να το γνωρίσουμε - η μουσική του είναι συμπαθητική μέν, αλλά όχι κάτι σπουδαίο. Το τραγούδι είναι σε ρυθμό συρτού χορού (4/4, αυτό που οι σημερινοί μουσικοί λένε "ρούμπα") και τονισμένο σε κλίμακα "χιτζάζ".
Οι στίχοι:
Οι φόροι και τα κόμματα φέραν αυτή την κρίση

που κάνουνε τον άνθρωπο να μην μπορεί να ζήσει.

Κι όλο τη φτώχεια πολεμά για να την ανικήσει

να βγάλει το ψωμάκι του το σπίτι του να ζήσει.

Αλλά κι αυτό αδύνατο για να το κονομήσει

και κάθε μέρα βλαστημά την έρημη την κρίση.

Όλος ο κόσμος τάχασε κι όλοι παραμιλούνε

και κάθε μέρα βλαστημούν την κρίση που περνούνε.

Στο ταξίμι που παίζει το βιολί πριν κλείσει το κομμάτι, ο Ρούκουνας έχει δύο μικρές πρόζες:

"Άντε να ζήσει η φτώχει και να πεθάνει η παλιοκρίση"

και

"Γειά σου Ογδοντάκη μου, παιδί μου, γειά σου"