Ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες μουσικούς όλων των εποχών, ο βιολιστής Γιώργος Κόρος έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών. Τα υπερθετικά λόγια γράφτηκαν και θα γραφτούν αυτές τίς μέρες για το μεγάλο ταλέντο του. Όσο για τα βιογραφικά του στοιχεία είναι ήδη πασίγνωστα.
Επιπλέον, επειδή αυτές οι σελίδες έχουν γίνει μια πολύ στενόχωρη απαρίθμηση απωλειών, θα αποφύγω όλα αυτά και θα γράψω ένα περιστατικό για τον Κόρο.
Γενικότερα, σκέφτομαι, από δώ και πέρα αντί για διάφορα λόγια να γράφω κάποιες ιστορίες - άμα ξέρω κάτι που θεωρώ άξιο να διαβαστεί κι από άλλους
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 - λοιπόν - ο τότε στενός μου φίλος Χρήστος Νικολόπουλος με πήρε ένα τηλέφωνο και μου είπε ότι έχει έλθει από την αμερική ο μεγάλος μπουζουξής των ηχογραφήσεων της Columbia Στέλιος Μακρυδάκης κι οτι παίζει σε κάποιο μαγαζί - υμιϋπόγειο της οδού Κεφαλληνίας -και οτι πρέπει να πάμε να τόν ακούσουμε.
Πήγαμε πολλές φορές. Αλλά ο Μακρυδάκης δεν ήταν πιά αυτός που περιμέναμε να ακούσουμε. Το πρόγραμμα ήταν λαϊκοδημοτικό και κυρίαρχος μουσικός στο μαγαζί ήτα ο Κόρος. Σχεδόν ξεχάσαμε το Μακρυδάκη και πηγαίναμε για τον Κόρο. Ο Κόρος έπαιζε κάθε βράδυ ένα ταξίμι "χουζάμ" που είχε τρελλάνει το Νικολόπουλο - έναν μάλλον ψύχραιμο για να μήν πω ψυχρό άνθρωπο, τον οποίον οι συνάδελφοί του αποκαλούσαν μεταξύ τους "ο Γερμανός". Και ο άνθρωπος αυτός, ο Νικολόπουλος ανέβαινε στην πίστα και τόν έραινε με λουλούδια (όσοι τόν ξέρουν, καταλαβαίνουν πόσο μεγάλη υπέρβαση είναι αυτή).
Ένα από τα βράδια αυτά ρώτησα τον Κόρο πότε παίζει καλά και με κέφι; Όταν είναι ο φίλος μου ο γιατρός από το Αλιβέρι, όταν είσαστε εσείς και κανα δυο άλλοι που καταλαβαίνουν, μου απάντησε. Κι άμα δεν έχει φίλους που καταλαβαίνουν; επέμεινα. Όταν ρίχνουν χαρτούρα μου απάντησε σοβαρά. Με προβλημάτισε ν απάντησή του και τη σκέφτηκα μερικές μέρες. Κατάλαβα κάτι. Ότι τό θέμα δεν ήταν ακριβώς τα λεφτά. Αλλά το ότι σ' έναν κόσμο που τα λεφτά είναι πάνω απ' όλα, όταν κάποιος ξοδεύει τα χρήματά του και τα ρίχνει στην ορχήστρα, τότε είναι η πιό απτή και η πιό ρεαλιστική απόδειξη οτι του αρέσει αυτό που ακούει κι οτι περνάει καλά.
(Η κηδεία του Γιώργου Κόρου θα γίνει την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου στο Νεκροταφείο της Κηφισιάς στις 2 το μεσημέρι)
- Τη φωτογραφία μας έχει στείλει ο φίλος του περιοδικού Γιάννης Τσίγκος από τη Θεσπρωτία.
Επιπλέον, επειδή αυτές οι σελίδες έχουν γίνει μια πολύ στενόχωρη απαρίθμηση απωλειών, θα αποφύγω όλα αυτά και θα γράψω ένα περιστατικό για τον Κόρο.
Γενικότερα, σκέφτομαι, από δώ και πέρα αντί για διάφορα λόγια να γράφω κάποιες ιστορίες - άμα ξέρω κάτι που θεωρώ άξιο να διαβαστεί κι από άλλους
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 - λοιπόν - ο τότε στενός μου φίλος Χρήστος Νικολόπουλος με πήρε ένα τηλέφωνο και μου είπε ότι έχει έλθει από την αμερική ο μεγάλος μπουζουξής των ηχογραφήσεων της Columbia Στέλιος Μακρυδάκης κι οτι παίζει σε κάποιο μαγαζί - υμιϋπόγειο της οδού Κεφαλληνίας -και οτι πρέπει να πάμε να τόν ακούσουμε.
Πήγαμε πολλές φορές. Αλλά ο Μακρυδάκης δεν ήταν πιά αυτός που περιμέναμε να ακούσουμε. Το πρόγραμμα ήταν λαϊκοδημοτικό και κυρίαρχος μουσικός στο μαγαζί ήτα ο Κόρος. Σχεδόν ξεχάσαμε το Μακρυδάκη και πηγαίναμε για τον Κόρο. Ο Κόρος έπαιζε κάθε βράδυ ένα ταξίμι "χουζάμ" που είχε τρελλάνει το Νικολόπουλο - έναν μάλλον ψύχραιμο για να μήν πω ψυχρό άνθρωπο, τον οποίον οι συνάδελφοί του αποκαλούσαν μεταξύ τους "ο Γερμανός". Και ο άνθρωπος αυτός, ο Νικολόπουλος ανέβαινε στην πίστα και τόν έραινε με λουλούδια (όσοι τόν ξέρουν, καταλαβαίνουν πόσο μεγάλη υπέρβαση είναι αυτή).
Ένα από τα βράδια αυτά ρώτησα τον Κόρο πότε παίζει καλά και με κέφι; Όταν είναι ο φίλος μου ο γιατρός από το Αλιβέρι, όταν είσαστε εσείς και κανα δυο άλλοι που καταλαβαίνουν, μου απάντησε. Κι άμα δεν έχει φίλους που καταλαβαίνουν; επέμεινα. Όταν ρίχνουν χαρτούρα μου απάντησε σοβαρά. Με προβλημάτισε ν απάντησή του και τη σκέφτηκα μερικές μέρες. Κατάλαβα κάτι. Ότι τό θέμα δεν ήταν ακριβώς τα λεφτά. Αλλά το ότι σ' έναν κόσμο που τα λεφτά είναι πάνω απ' όλα, όταν κάποιος ξοδεύει τα χρήματά του και τα ρίχνει στην ορχήστρα, τότε είναι η πιό απτή και η πιό ρεαλιστική απόδειξη οτι του αρέσει αυτό που ακούει κι οτι περνάει καλά.
(Η κηδεία του Γιώργου Κόρου θα γίνει την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου στο Νεκροταφείο της Κηφισιάς στις 2 το μεσημέρι)
- Τη φωτογραφία μας έχει στείλει ο φίλος του περιοδικού Γιάννης Τσίγκος από τη Θεσπρωτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου