Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ - Η αγάπη μας για πάντα

Με μεγάλη στενοχώρια θα αποχαιρετήσουμε για πάντα, αύριο Δευτέρα, στις 3 το μεσημερι, στο Α Νεκροταφείο (κι από κει στον Κόκκινο Μύλο) την Πόλυ Πάνου. Ήταν μεγάλη τραγουδίστρια και αγαπημένος μας άνθρωπος.
Αποφεύγουμε εδώ και καιρό να αναφερόμαστε σε απώλειες - άλλωστε τα γράφουν οι εφημερίδες, αλλά και τα διάφορα ιντερνετικά site κτλ, παρά την συχνή ανευθυνότητά τους. Αλλά για την Πόλυ, ο γράφων δεν μπορεί να το αποφύγει.
Δεν χρειάζονται βιογραφικά στοιχεία, όλα έχουν γίνει γνωστά. Λίγα λόγια μόνο για τις ανεπανάληπτες ερμηνείες της και για την σοβαρή προσωπικότητά της:
Το 1992 κάναμε στο Παλλάς κάποιες συναυλίες με αντικείμενο το λαϊκό τραγούδι του 50 και του 60. "Πρέπει να πάρεις και την Καίτη και τη Γιώτα", μου είπε στο πρώτο τηλεφώνημα. "Βεβαίως" απάντησα. Η Πόλυ ήταν μεγάλη τραγουδίστρια και το ήξερε. Και δεν είχε το παραμικρό κόμπλεξ. Αγαπούσε και εκτιμούσε την Γκρέυ και τη Λύδια, τις οποίες θεωρούσε ισάξιες και ισότιμες. Μα πιό πολύ απ΄ όλους αγαπούσε το Στέλιο!
Προσωπικά θα έβαζα την Πολυ πρώτη μεταξύ ίσων. Γιατί πέρα από την ολόσωστη φωνή της, σε όλα τα είδη του λαϊκού τραγουδιού, πέρα από την ευλυγισία στο λαρύγγι, την μοναδική και ανεπανάληπτη χροιά της, την εκφραστικότα και το σοφά συγκρατημένο πάθος,  είχε και μια πολύ συγκροτημένη προσωπικότητα. Αυτό το τελευταίο, εγώ το θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει κάποιος τη θέση του μεγάλου τραγουδιστή. Και δεν το είχαν πολλοί και πολλές.
Με δύο λόγια, ήταν η αγαπημένη μου τραγουδίστρια, δεκαετίες τώρα...Το λέω κι έτσι, γιατί μερικές φορές τα υποκειμενικά έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα όποια αντικεμενικά. Και πάντως νομίζω οτι κρύβουν περισσότερη αλήθεια.
Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά, αλλά θα περιοριστώ να πω οτι η Πόλυ (Οι θαυμαστές της την αποκαλούσαν με το, μάλλον κακόηχο για κυρια,"Πολάρα", αλλά στην ίδια άρεσε η προσφώνηση αυτή γιατί την έβαζε στην ίδια θέση με τον Στελλάρα), ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα, που δεν ήθελε να μιλάει για τον εαυτό της, είχε φοβερό χιούμορ (μου λένε οτι έτσι είναι το Πατρινό χιούμορ) και σε όλα της ήταν αυτό που λένε "μαγκάκι". Είχε μια αντρική συμπεριφορά, μολονότι ήταν ταυτόχρονα μια γυναικάρα με τα όλα της. Έζησε μια πλούσια κι ελεύθερη ζωή. Κέρδισε πολλά χρήματα και πολλή δόξα, ερωτεύτηκε και έδωσε με απλοχεριά τα πάντα.
Δυστυχώς η ζωή στάθηκε άδικη στα τελευταία χρόνια της ζωής της. Πέρασε βάσανα και αρρώστιες, αλλά πάντα με καρτερικότητα, με παληκαριά και με χιούμορ.
Με βαρια καρδιά αποχωριζόμαστε την αγαπημένη μας Πόλυ - θα την αγαπάμε όσο ζούμε: για όσα μας χάρισε με τη φωνή της και με την αθώα και μεγάλη της καρδιά.
Γ.Κ.
- Στη φωτογραφια του πάλκου είναι με τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου και τον Καραμπεσίνη. Δεξια με την κιθάρα, αν δεν κάνω λάθος είναι ο πρόωρα χαμένος Ανδρέας Ζακυνθινάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: