Υπάρχουν και όρια

Κατά καιρούς στο περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι έχω γράψει την προσωπική μου άποψη για το θεμα των επανεκτελέσεων και διασκευών κάθε είδους μουσικής. Το ξαναγράφω κι εδώ για να είναι ξεκάθαρο: Δεν πιστεύω οτι υπάρχει θέμα αρχής. Ο καθένας ας ξαναπαίζει και ας διασκευάζει ό,τι θέλει και θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Άλλωστε αν δεν γινόταν αυτό δεν θα είχαμε τις καταπληκτικές επανεκτελέσεις ρεμπέτικων του '60 ή τις διασκευές του Χατζηδάκι και του Ξαρχάκου.

Τώρα συνέβη κάτι άλλο. Όπως με πληροφόρησε ο φίλος μουσικός Βασίλης Κορδάτος, ο Γιώργος Νταλάρας έκανε νέα μίξη στα τραγούδια του Άκη Πάνου που είχε πεί σε δίσκο αρχές της δεκαετίας του ΄80. (Έμαθα μάλιστα οτι ο Νταλάρας έκανε νέες μίξεις σε όλους του τους δίσκους που μοιράζει κάθε Κυριακή το Βήμα. Τα περισσότερα δεν τα πήρα - γιατί είχα τα βυνίλια - και δεν τα έχω ακούσει).

Στην περίπτωση αυτή νομίζω οτι τίθεται ένα σοβαρό θέμα αρχής. Ο Νταλάρας δεν έκανε επανεκτελέσεις, αλλά αλλοίωσε (θετικά ή αρνητικά, εν προκειμένω δεν έχει σημασία, είναι και θέμα γούστου, άλλωστε) τις ίδιες τις πρώτες εκτελέσεις. Πράγμα που θεωρώ απαράδεκτο, γιατί παρεμβαίνει στην ιστορία του τραγουδιού. Η μίξη δεν είναι όπως το remastering, που βελτιώνει λίγο τόν ήχο. Η μίξη είναι κομμάτι της δημιουργίας, μπορεί να αναδείξει ή εξαφανίσει όργανα, να κάνει άνω κάτω τις συχνότητες και τις χροιές και να επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα από καλλιτεχνικής και όχι από ηχητικής μόνο πλευράς.

Άλλωστε μπορώ βάσιμα να υποθέσω πως αν ζούσαν ο Ακης Πάνου και ο Κουγιουμτζής δεν θα επέτρεπαν σε κανέναν να πειράξει τη δουλειά τους.

Ο Νταλάρας ερμήνευσε μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια στις δεκαετίες του 60 και του 70. Και επίσης έκανε πολύ ωραίες επανεκτελέσεις ρεμπέτικων το 1975. Μπορούσε και τώρα να κάνει επανεκτελέσεις στα δικά του.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω κι ένα καινούργιο φαινόμενο, όπου νέα παιδιά παίρνουν ρεμπέτικα και μιξάρουν πάνω τους άλλα όργανα, κρατώντας τη φωνή του αρχικού ερμηνευτή...Μου φαίνεται, από δυο τρία που άκουσα, ότι είναι αδιάφορα και βαρετά... Αν τα παιδιά αυτά αγαπούν τα παλιά τραγούδια και έχουν τα κότσια να αναμετρηθούν με το πρωτότυπο, ας κάνουν επανεκτελέσεις, όπως έκανε ο Τζίμης Πανούσης, λίγο παλιότερα, με εξαιρετικά ωραία αποτελέσματα.

Γ.Ι.Κ.