Το μπουζούκι

Στίς παλιότερες δεκαετίες, οι μπουζουξήδες (Μάρκος, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης...) ήταν οι αρχηγοί στα κέντρα διασκεδάσεως. Σιγά σιγά, οι τραγουδιστές πήραν το πρώτο ρόλο, αλλά το μπουζούκι και οι μπουζουξήδες εξακολουθούσαν να έχουν - ουσιαστικά και τυπικά - ηγεμονικό ρόλο στην ορχήστρα. Τις δυο τελευταίες δεκαετίες χάθηκε κι αυτό: Το μπουζούκι απαξιώθηκε σε μεγάλο βαθμό, πέρασε σε μικρότερους ρόλους.
Δυο τρείς εξαιρετικοί μπουζουξήδες/συνθέτες (όπως ο Νικολόπουλος κι ο Πολυκανδριώτης) έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες να παραμείνουν συγκροτηματάρχες, χρησιμοποιώντας όμως τραγουδιστές με μικρότερη δημοτικότητα. Δεν κατάφεραν σπουδαία πράγματα.
Το μπουζούκι υπάρχει πλέον μόνο στα ρεμπετάδικα και σε κάποια κάπως περιθωριακά μπουζουξίδικα.
Όμως, εδώ και δυο τρία χρόνια, κάποιοι νεότεροι σολίστες του οργάνου (παράλληλα με τις άλλες δουλειές τους τα ΠαρασκευοΣάββατα) προσπαθούν να ξαναδώσουν στο μπουζούκι άν όχι κάτι από την παλιά του αίγλη, τουλάχιστον μια κάποια σοβαρή παρουσία στο μουσικό γίγνεσθαι. Παίρνουν έναν κιθαρίστα, άντε και μια τραγουδίστρια καί πάνε σε μικρά μαγαζιά, σε μεζεδοπωλεία, σε ταβερνάκια, σε μπαράκια, ακόμη και σε πιτσαρίες και παίζουν τα τραγούδια που τους αρέσουν και που φαίνεται οτι αρέσουν και σε πολλούς παλιούς και νέους θαμώνες. Και στα μαγαζιά αυτά, παίζουν και τα ταξίμια τους και τα σόλα τους, ανεβαίνει και κανένας πελάτης ή κανένας συνάδελφός τους, με αποτέλεσμα, πολλές φορές να μπορεί να ακούσει κανείς ωραία παιξίματα, λιγότερο γνωστά τραγούδια και να πληρώσει και λίγα χρήματα - μέρες που ζούμε.
Ενδεικτικά αναφέρω, οτι παίζουν κάθε Δευτέρα,
-Στο Εικοσιπενταράκι στο Χολαργό ο Βασίλας με το Νώε,
-Στο Επί Κεραμεικώ ο Βλάχος
-Στο Παρεάκι, στην Κωλέτη, ο Δουμουλιάκας.
(Το θέμα του μπουζουκιού είναι πολύ μεγάλο και θα επανέλθουμε σύντομα...)