Πού πάμε;

Έφριξε ο κόσμος με την κυνική ομολογία του Μαντέλη οτι πήρε μίζες από τη Ζήμενς - κι ας λένε κάποιοι ότι δεν πρέπει να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο, γιατί τάχα ξέραμε ότι "όλοι τα παίρνουνε". Έχει σημασία όταν το ομολογεί κανείς ή όταν αποδεικνύεται το έγκλημα με στοιχεία . Πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε ευνομούμενη χώρα. Κι όταν λέμε κάτι να το βασίζουμε σε στοιχεία.
Γιατί τώρα, έτσι όπως πάμε, υπάρχει κίνδυνος να επεκταθεί το σύνθημα των ανεγκέφαλων που φώναζαν τις προάλλες "Να καεί το μπουρδέλο ή Βουλή". Και ποιός θα κυβερνάει, ρε χαϊβάνια; Ο Βγενόπουλος, ο Μπόμπολας, ο Κόκαλης, ο Λάτσης κι ο Βαδινογιάννης; Ή καμμιά χούντα; Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, άσχετοι, που λένε οτι ο κόσμος δεν πείναγε επί χούντας. Και η απάντηση είναι οτι δεν πείναγε γιατί ήταν ευχαριστημένος με ένα ξεροκόματο. Άφήστε που πριν από τη Χούντα η οικονομία της Ελλάδας κάλπαζε - φυσικά γιατί είχε ξεκινήσει από πολύ χαμηλή αφετηρία!... Και ο κόσμος δεν ζήταγε αυτά που ζητάμε όλοι μας σήμερα. Πόσοι πήγαιναν διακοπές το 1970 και πόσοι πάμε σήμερα; Ποιό ήταν το ποσοστό των εισαγόμενων καταναλωτικών αγαθών τότε και ποιό είναι σήμερα; Πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν τότε και πόσα κυκλοφορούν τώρα; Αυτά, ενδεικτικά, γιά ό,τι αφορά τη χούντα.
Επανερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα. Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα: Θα καθαρίσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας από τους κλέφτες ή θα βρεθούν δυο τρία εξιλαστήρια θύματα και θα κλείσει το θέμα; Θα καθαρίσει από τους πολιτικάντηδες που σκέφτονται μόνο την επανεκλογή τους; Θα καθαρίσει από το πελατειακό κράτος, τα - μικρά και μεγάλα - ρουσφέτια; Θα καθαρίσει από τους συνδικαλιστές που διέστρεψαν κάθε κοινωνική αντίληψη του ρόλου τους; Θα καθαρίσει από την διαφθορά που έχει μολύνει όλη την ελληνική κοινωνία;
Καλώς ή κακώς, η μόνη μας ελπίδα είναι η πολιτική και οι πολιτικοί. Δεν έχουμε τίποτα καλύτερο εφεύρει ως τώρα. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν όλοι, μήπως καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια καινούργια γενιά τίμιων πολιτικών γιατί ο κατήφορος στον οποίον μας έχουν φέρει μέχρι τώρα είναι μεγάλος.