Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΞΥΛΟΥΡΗΣ

Για την επέτειο των 30 χρόνων από το θάνατο του Νίκου Ξυλούρη θυμήθηκα ένα περισταστατικό, το οποίο και γράφω εδώ σε πρώτο πρόσωπο, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλοιώς.
Κάπου στη μέση της δικτατορίας, οι κρήτες φοιτητές αψήφισαν τις διαταγές της χούντας κι έκαναν αρχαιρεσίες στο σύλλογό τους στην Αθήνα. Όλοι οι σύλλογοι θυμίζω είχαν τότε διορισμένες διοικήσεις. Κάλεσαν λοιπόν δημοσιογράφους ένα μεσημέρι στα γραφεία τους, δίπλα στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην Ακαδημίας να ανακοινώσουν, αν θυμάμαι καλά, τα αποτελέσματα. Μετά από τις ανακοινώσεις, έβγαλαν κάτι κρητικούς μεζέδες και ρακί και ο Νίκος Ξυλούρης εμφανίστηκε με το κεφαλομάντηλο και τη λύρα του και έπαιξε τραγούδια από την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Το κλίμα δεν ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο, ούτε υπήρχε καμμιά αντιχουντική έξαρση στην ατμόσφαιρα, για να πεί κανείς οτι επηρεαστήκαμε από τα πολιτικά. Άλλωστε την ίδια εποχή γίνονταν σημαντικότερες αντιχουντικές ενέργειες στην Αθήνα, όπως βόμβες, προκηρύξεις κτλ, που είχαν και πολύ μεγαλύτερο ρίσκο, να σε πιάσουν και να σε σακατέψουν στο ξύλο στην Ασφάλεια ή στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και να σε στείλουν στο τέλος για πολλά χρόνια φυλακή.
Τα λέω αυτά γιατί η δημοσίευση αυτή έχει να κάνει με τον Ξυλούρη και την καλλιτεχνική του αξία και για να διευκρινήσω οτι το περιστατικό δεν συνδέεται με τη λαχτάρα που είχαμε τότε για ο,τιδήποτε αντιδικτατορικό.
Το μεσημέρι, λοιπόν, εκείνο ο Ξυλούρης δεν θάπαιξε πάνω από 10-12 τραγούδια, αλλά μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο το αίσθημα της βαθειάς καλλιτεχνικής συγκίνησης που έννοιωσα και που δεν μπορώ ούτε και τώρα να περιγράψω με λόγια. Ο Νίκος έπαιξε και τραγούδησε κρητικά τραγούδια τόσο, μα τόσο ωραία! Τέτοια συγκίνηση από ζωντανή εκτέλεση μουσικής ένοιωσα λίγες φορές στη ζωή μου. (Ίσως με κάποια άλλη ευκαιρία να αναφερθώ και σε κανα δυο άλλες).
Ο Ξυλούρης πιστεύω οτι ήταν ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος και πολύ εκφραστικός καλλιτέχνης. Είχε ένα καθαρό και φωτεινό πρόσωπο και ένα βλέμα που εξέμπεμπε αθωότητα και ανδρεία. Νομίζω οτι αντιπροσώπευε το καλλίτερο είδος έλληνα και κρητικού.
Γ.Ι.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: