Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Το μουσείο

Θα το επισκεφτούμε και το μουσείο της Ακρόπολης κάποια στιγμή και φαντάζομαι θα αισθανθούμε υπερήφανοι ως Έλληνες για τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα των αρχαίων προγόνων.
(Ξεχνάω για την ώρα το ερώτημα για το αν είμαστε όντως απόγονοί τους...)
Για το τί κάνουμε εμείς οι νεοέλληνες (ο Σαββόπουλος μας είχε χαρακτηρίσει κωλοέλληνες και μετά από 20 χρόνια είμαι πιά έτοιμος να προσχωρήσω στην άποψή του) δεν θα αναρωτηθούμε ποτέ; Τι τόπος είναι αυτός; Πώς καταντήσαμε έτσι την Ελλάδα; Αν εξαιρέσει κανείς τα νησιά και κάποια άλλα μικρά κομμάτια της στεριανής Ελλάδας, οι οικισμοί που ζούμε είναι πόλεις; είναι χωριά; Μια ασυναρτησία και μια ασκήμια είναι.
Έχουμε παραγωγή πολιτιστικών αγαθών σε κάποιον τομέα; Ψιλοπράγματα.
Κι η ζωή μας; Μόνο ζωή δεν είναι που έλεγε κι ο Άκης Πάνου. Γιατί πολιτισμός είναι πάνω απ' όλα η ποιότητα της καθημερινής μας ζωής. Κι όχι η καφρίλα των νεοελλήνων.
Και επί του θέματος: Φτιάξαμε ένα μουσείο όχι για μας, αλλά για τους "ξένους". Διαβάζω στις εφημερίδες και βλέπω στην τηλεόραση δηλώσεις επισήμων και ρεπορτάζ. Και όλοι λένε οτι με το μουσείο θα εντυπωσιάσουμε τους ξένους... Είμαστε πολύ χωριάτες, είμαστε η επαρχία της Ευρώπης. Ας το πάρουμε απόφαση. Κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, ας πάμε ένα ταξιδάκι στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μήπως μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τα χάλια μας και αρχίσουμε να αλλάζουμε. Γιατί πάμε κατά διαόλου. Κι αυτό δεν μπορεί να το κρύψει το νέο μουσείο. Γιατί, άν μετά την επίσκεψή μας στο Μουσείο, κάνουμε μια βόλτα στήν υπόλοιπη Αθήνα θα πάρουμε μια πιό αυθεντική γεύση για το ποιά είναι η σημερινή, η πραγματική Ελλάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: